ਆਰਸੀ ਰਿਸ਼ਮਾਂ ਤੇ ਨਵੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ....

ਤੁਹਾਡੇ ਧਿਆਨ ਹਿੱਤ

ਆਰਸੀ ਰਿਸ਼ਮਾਂ ਤੇ ਪੋਸਟ ਕੀਤੇ ਲੇਖਾਂ 'ਚ ਪ੍ਰਗਟਾਏ ਵਿਚਾਰ ਸਬੰਧਿਤ ਲੇਖਕ ਦੇ ਆਪਣੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਬੰਧ 'ਚ ਆਈਆਂ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਲਈ, ਉਹ ਖ਼ੁਦ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਅਤੇ ਜਵਾਬਦੇਹ ਹੋਵੇਗਾ। ਆਰਸੀ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦਾ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ਼ ਸਹਿਮਤ ਹੋਣਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸ਼ੁਕਰੀਆ।

Thursday, January 29, 2009

ਚਰਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਪੰਨੂ - ਕਹਾਣੀ

ਦੋਸਤੋ! ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਇਗ ਗੱਲ ਸਾਂਝੀ ਕਰਦਿਆਂ ਵੀ ਬੜੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆ ਵਸਦੇ ਸਤਿਕਾਰਤ ਲੇਖਕ ਸ: ਚਰਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਪੰਨੂ ਜੀ ਨੇ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਨਾਲ਼ ਆਰਸੀ ਨਾਲ਼ ਪਹਿਲੀ ਸਾਹਿਤਕ ਸਾਂਝ ਪਾਈ ਹੈ। ਚਰਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਪੰਨੂ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਨੈਸ਼ਨਲ ਸੈਂਪਲ ਸਰਵੇ ਸੰਗਠਨ ਵਿੱਚੋਂ ਬਤੌਰ ਗਜ਼ਟਿਡ ਅਧਿਕਾਰੀ ਸੇਵਾ ਮੁਕਤ ਹੋਏ ਹਨਸਰਕਾਰੀ ਸੇਵਾ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਵੀ ਚੰਗਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ ਹੈਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਸੈਨਹੋਜ਼ੇ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿਖੇ ਆਪਣੇ ਬੇਟੇ ਕੋਲ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ ਸਾਹਿਤਕ ਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸੇਵਾ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਹਨ

969 ਵਿੱਚ ਨਾਨਕ ਰਿਸ਼ਮਾਂ ਨਾਮੀ ਧਾਰਮਿਕ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਆਪਣਾ ਸਾਹਿਤਕ ਸਫ਼ਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾਭਟਕਦੀ ਰਾਤ-978, ਪੀਹੜੀਆਂ ਦੇ ਫਾਸਲੇ-979, ਸੰਦਲ ਦਾ ਸ਼ਰਬਤ-2000, ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਟੁਕੜੇ-2004, ਖੇੜੇ ਦਾ ਸਿਰਨਾਵਾਂ 2007, ਪੰਜ ਕਹਾਣੀ ਸੰਗਰਹਿ, ਇੱਕ ਨਾਵਲ ਤਿੜਕੇ ਚਿਹਰੇ-2002, ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਿਹ ਗੁਲਦਸਤਾ-2003, ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਿਹ ਅੰਬਰ ਦੀ ਫੁਲਕਾਰੀ’-2008, ‘ਅਲਾਸਕਾ ਸਫਰਨਾਮਾਛਪਾਈ ਅਧੀਨ, ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਨੂੰ ਭੇਟ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਇਹ ਸਫ਼ਰ ਜਾਰੀ ਹੈਕੇਂਦਰੀ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕ ਸਭਾ ਦੇ ਜੀਵਨ ਮੈਂਬਰ, ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਅਕੈਡਮੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਮੈਂਬਰ, ਰਾਮਪੁਰ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਦੇ ਮੈਂਬਰ, ਲਿਖਾਰੀ ਸਭਾ ਜਗਤਪੁਰ ਦੇ ਮੈਂਬਰ, ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਸਦਨ ਫਗਵਾੜਾ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ, ਪ੍ਰੀਤ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਫਗਵਾੜਾ ਦੇ ਸੰਸਥਾਪਕ ਚੇਅਰਮੈਨ, ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਬਹਿਰਾਮ ਦੇ ਚੇਅਰਮੈਨ, ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਸਭਾਵਾਂ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਹਨ

ਮੈਂ ਸਾਰੇ ਪਾਠਕ/ ਲੇਖਕ ਦੋਸਤਾਂ ਵੱਲੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਰਸੀ ਦੀ ਅਦਬੀ ਮਹਿਫ਼ਲ ਆਪਣੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਲਾਉਂਣ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਆਮਦੀਦ ਨੂੰ ਆਖਦੀ ਹਾਂ। ਅੱਜ ਉਹਨਾਂ ਇੱਕ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਆਰਸੀ ਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਨ ਦਾ ਮਾਣ ਹਾਸਲ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ!

ਡਾਇਰੀ ਦਾ ਇਕ ਪੰਨਾ

(ਪੋਸਟ: ਦਸੰਬਰ 28, 2008)

ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਠੇਕੇਦਾਰ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮਿਸਤਰੀਆਂ ਨੂੰ ਹਦਾਇਤ ਕਰਦਾ ਹਾਂ

ਸਾਲ਼ਿਓ! ਹਰਾਮ ਦੀਆਂ ਖਾਣ ਗਿੱਝੇ ਹੋ, ਇਕ ਹਫਤੇ ਦਾ ਕੰਮ, ਤੁਸੀਂ ਦੋ ਮਹੀਨੇ ਲਗਾ ਦਿੱਤੇਸਾਰਾ ਦਿਨ ਕੱਖ ਭੰਨ ਕੇ ਦੂਹਰਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ... ਚਾਰ ਕੁ ਇੱਟਾਂ ਖੜਕਾ ਕੇ ਬੀੜੀ ਲਗਾ ਕੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੇ ਹੋਜੇ ਅੱਜ ਇਹ ਲੈਂਟਰ ਤੱਕ ਨਾ ਉੱਪੜਿਆ ਥਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਛੁੱਟੀ ਕਰ ਦਿਆਂਗਾ ਤੇ ਤੁਹਾਡਾ ਪਿਛਲਾ ਸਾਰਾ ਮਿਹਨਤਾਨਾ ਜ਼ਬਤ ਕਰ ਲਵਾਂਗਾ

ਤਾੜਨਾ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਮੇਰਾ ਮਨ ਤਲਖ਼ੀ ਜਿਹੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਲੱਗਾ

ਐਵੇਂ ਮੂਡ ਖਰਾਬ ਕੀਤਾ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ...ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਥੋੜ੍ਹ-ਦਿਲੀ ਤੇ ਪਛਤਾਉਂਦਾ ਵੀ ਹਾਂ

ਅੱਜ ਦੇ ਨਿਯਮਿਤ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਅਨੁਸਾਰ ਨੌਂ ਵਜੇ ਹਸਪਤਾਲ ਪਹੁੰਚਿਆਡਾਕਟਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸਭ ਕੁਰਸੀਆਂ ਖਾਲੀ ਤੇ ਦਰਵਾਜ਼ਿਆਂ ਦੇ ਬਾਹਰ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਲੰਮੀਆਂ ਕਤਾਰਾਂ ਵੇਖ ਕੇ ਘਬਰਾ ਗਿਆਮੇਰਾ ਹੌਸਲਾ ਜਿਹਾ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਪੋਲੀਓ ਮੁਹਿੰਮ ਬਾਰੇ ਸਾਰੇ ਡਾਕਟਰ ਤੇ ਪੈਰਾ ਮੈਡੀਕਲ ਸਟਾਫ਼ ਰੈਲੀ ਤੇ ਗਏ ਹੋਏ ਹਨ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਾਗਰੂਕ ਕਰਨ ਲਈ

ਇਕ ਹਾਦਸਾ-ਗ੍ਰਸਤ ਬੱਚਾ ਲਹੂ ਲੁਹਾਨ ਹੋਇਆ, ਅੱਧਵਰਿੱਤਾ ਸਹਿਕਦਾ ਪਾਹਰਿਆ-ਪਾਹਰਿਆ ਕਰਦਾ ਅੰਦਰ ਲੈ ਕੇ ਆਏ ਵਾਰਿਸ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਪਣੀ ਅੱਖੀਂ ਤੜਫ਼ਦਾ ਵੇਖ ਕੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਮਰਦੇ ਰਹੇਕਿਸੇ ਦੇ ਸਲਾਹ ਦੇਣ ਤੇ ਨਾਲ ਦੀ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਕਲੀਨਿਕ ਵੱਲ ਤੁਰਨ ਹੀ ਲੱਗੇ ਸਨ ਕਿ ਬੱਚਾ ਲੁੜ੍ਹਕ ਗਿਆਪੋਲੀਓ ਮੁਹਿੰਮ ਦੀ ਬਲੀ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ

ਸਾਢੇ ਨੋਂ ਵਜੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਾਹ ਵਿਚ ਸਾਹ ਆਇਆ, ਲਾਲ ਕਰਾਸ ਵਾਲੀਆਂ ਦੋ ਤਿੰਨ ਗੱਡੀਆਂ ਹੱਸ ਪਤਾਲ ਦੇ ਅਹਾਤੇ ਵਿਚ ਵੜੀਆਂ ਤੇ ਉੱਤਰ ਕੇ ਡਾਕਟਰ ਸਾਹਿਬ ਟਹਿਲਦੇ ਟਹਿਲਦੇ ਸਟਾਫ਼ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਜਾ ਵੜੇਲੋਕ ਬੰਦ ਪਏ ਸਟਾਫ਼ ਰੂਮ ਦੇ ਬਾਹਰ ਹੱਡਾਰੋੜੀ ਦੀਆਂ ਗਿੱਝਾਂ ਵਾਂਗ ਟਿਕਟਿਕੀ ਲਗਾ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਨ ਦੀ ਉਡੀਕ ਵਿਚ ਅੱਖਾਂ ਵਿਛਾਈ ਖੜੇ ਸਨ

ਇਥੇ ਤਾਂ ਕੁਝ ਟਾਈਮ ਲੱਗੇਗਾ...ਚਲੋ....ਦਫ਼ਤਰ ਹੀ ਜਾ ਕੇ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਆਵਾਂਦਫ਼ਤਰ ਜਾ ਵੜਦਾ ਹਾਂ, ਡਰਦਾ ਡਰਦਾਘੜੀ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ ਦਸ ਵੱਜ ਗਏ ਨੇ, ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਫਿਟਕਾਰ ਤੋਂ ਗ਼ੈਰਤ ਕਰਦਾ ਹਾਂਪਰ ਰੱਬ ਦਾ ਸੌ-ਸੌ ਵਾਰ ਸ਼ੁਕਰ ਕੀਤਾਸਾਹਿਬ ਦੀ ਕੈਬਨ ਵੀ ਅਜੇ ਖਾਲੀ ਸੀਚੌਕੀਦਾਰ ਬਾਹਰ ਬੈਠਾ ਊਂਘ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਰਾਤ ਮੁਕਲਾਵਾ ਕੱਟ ਕੇ ਆਇਆ ਹੋਵੇਹੋਰ ਸਾਰਾ ਸਟਾਫ਼ ਮੈਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਹਰਲ ਹਰਲ ਕਰਦੇ ਆਪਣੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਸੀਟਾਂ ਤੇ ਦੌੜਦੇ ਮੈਂ ਅੱਖੀਂ ਲਏ ਸਨਸਿਰ ਤੇ ਨਹੀਂ ਕੁੰਡਾ ਹਾਥੀ ਫਿਰੇ ਲੁੰਡਾ,ਪਰ ਮੈਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਾਂਗਾ ਅੱਜ! ਮਤਾਂ ਕੋਈ ਕਹਿ ਦੇਵੇ...ਸਾਹਿਬ ਜੀ! ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੀ ਕੁਰਸੀ ਥੱਲੇ ਸੋਟਾ ਫੇਰੋ....ਮਾਰੇ ਨਾਲੋਂ ਭਜਾਇਆ ਚੰਗਾ....ਸਾਰੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸੀਟਾਂ ਵੱਲ ਚਲੇ ਗਏ ਨੇਚਲੋ ਸ਼ੁਕਰ!...

ਲਿਆ ਪਈ! ਪਹਿਲਾਂ ਪਾਣੀ ਤੇ ਫਿਰ ਚਾਹ!ਚਪੜਾਸੀ ਦੇ ਸਲੂਟ ਦਾ ਜੁਆਬ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂਟੇਬਲ ਤੇ ਪਏ ਅੱਜ ਦੇ ਅਖ਼ਬਾਰ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਪੜ੍ਹਨ ਲਗਦਾ ਹਾਂਚਪੜਾਸੀ ਫਿਰ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ...ਤੇ ਦੱਸਦਾ ਹੈ

ਵੱਡੇ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਬੀਵੀ ਦੀ ਤਬੀਅਤ ਇਕ ਦਮ ਖ਼ਰਾਬ ਹੋ ਗਈ ਇਸ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਹੈ,ਤੁਸੀਂ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਦਫ਼ਤਰ ਬੈਠਣਾ ਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚੁਕੰਨੇ ਹੋ ਕੇ ਦੇਖ ਭਾਲ ਕਰਨੀ ਹੈ...ਚਾਹ ਦਾ ਕੱਪ ਹੱਥ ਚ ਫੜਿਆ ਡੋਲ੍ਹ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

ਕੀ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਚੁਕੰਨੀ ਦੇਖ ਭਾਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ,ਪਹਿਲਾਂ ਨਹੀਂ ਬੈਠਦਾ?‘ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਵਿੱਚ ਉੱਠਿਆ ਸਵਾਲ ਆਪੇ ਗੁੰਮ ਹੋ ਗਿਆ

ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਦਫ਼ਤਰ ਬੈਠਣਾ ਤੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਚੱਕਰ ਵਰਤੀ ਲਈ? ਕਿੰਨਾ ਕਠਿਨ...ਚਾਹ ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੇ ਲਈ ਕੜਵੀ ਨਿੰਮ ਦੀ ਘੁੱਟ ਬਣ ਗਈ ਹੋਵੇਹਸਪਤਾਲ ਜਾਣਾ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸੀਦੋ ਚਾਰ ਫਾਈਲਾਂ ਇੱਧਰ ਉੱਧਰ ਉਲੱਦਦਾ ਹਾਂਕੁਝ-ਕੁਝ ਕਲਮ ਝਰੀਟਦਾ ਹਾਂ ਤੇ ਐਨਕ ਲਾਹ ਕੇ ਮੇਜ਼ ਤੇ ਰੱਖ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਹੋ ਤੁਰਦਾ ਹਾਂ

ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਕਤਾਰਾਂ ਅੱਗੇ ਨਾਲੋਂ ਹੋਰ ਲੰਮੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਨੇਸਟਾਫ਼ ਰੂਮ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਅਜੇ ਬੰਦ ਹੈਸ਼ਾਇਦ ਕੋਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਮੀਟਿੰਗ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈਹਾਂ ਪਰਚੀਆਂ ਵਾਲੀ ਖਿੜਕੀ ਕੁਝ-ਕੁਝ ਵਿਰਲੀ ਹੋਈ ਹੈਮੈਂ ਜਾ ਕੇ ਪਰਚੀ ਕਟਾਉਂਦਾ ਹਾਂ...ਇਕ ਰੁਪਈਆ ਦੇਣ ਦੀ ਬਿਜਾਏ ਆਪਣਾ ਸਰਕਾਰੀ ਪਹਿਚਾਣ ਪੱਤਰ ਉਸ ਅੱਗੇ ਕਰਕੇ ਰੁਪਈਆ ਬਚਾ ਕੇ ਆਪਣਾ ਕੱਦ ਹੋਰਾਂ ਸੈਂਕੜੇ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਉੱਚਾ-ਉੱਚਾ ਸਮਝਦਾ ਹਾਂ

ਡਾਕਟਰ ਸਾਹਿਬ ਆ ਬੈਠੇ ਨੇਮੈਂ ਨੀਝ ਲਗਾਉਂਦਾ ਹਾਂ, ਕਿਵੇਂ ਨਾ ਕਿਵੇਂ ਇਸ ਲੰਮੀ ਕਤਾਰ ਤੋਂ ਪਾਸੇ ਪਾਸੇ ਹੋ ਕੇ ਹੀ ਅੰਦਰ ਲੰਘ ਜਾਵਾਂਡਾਕਟਰ ਸ਼ਾਇਦ ਆਪੇ ਹੀ ਅਵਾਜ਼ ਮਾਰ ਦੇਵੇ...ਜਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਮਰੀਜ਼ ਭਗਤਾਂ ਉਣ ਵਾਲਾ ਸੇਵਾਦਾਰ ਹੀ ਆਵਾਜ਼ ਦੇ ਦੇਵੇ ਸਰਕਾਰੀ ਗਜ਼ਟਿਡ ਅਧਿਕਾਰੀ ਨੂੰ...ਪਰ ਇੱਥੇ ਕਿਸੇ ਨਾ ਪਛਾਣਿਆ

ਪਾਸੇ ਪਾਸੇ ਜਾ ਕੇ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਭੀੜ ਨਾਲ ਜੂਝਦੇ ਚਪੜਾਸੀ ਦੇ ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਕਿਹਾਚਪੜਾਸੀ ਨੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਅੰਦਰ ਲੰਘਾ ਦਿੱਤਾਡਾਕਟਰ ਦੇ ਲਾਗੇ ਸਟੂਲ ਤੇ ਬੈਠਣ ਹੀ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕਿ ਬੱਤੀ ਚਲੇ ਗਈਗੁੱਲ ਹੋਈ ਬੱਤੀ ਨਾਲ ਚਾਰ ਚੁਫ਼ੇਰੇ ਕਾਲਾ ਸ਼ਾਹ ਅੰਧੇਰਾ ਪਸਰ ਗਿਆਹਫਤਾ ਤਫੜੀ ਜਿਹੀ ਮੱਚ ਗਈ ਚਾਰ ਚੁਫ਼ੇਰੇਮੇਰੇ ਵੱਲ ਪਰਚੀ ਲੈਣ ਲਈ ਵਧਿਆ ਡਾਕਟਰ ਦਾ ਹੱਥ ਮੁੜ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਗਾਇਬ ਹੋ ਗਿਆਪੱਖਿਆਂ ਦੇ ਬੰਦ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਹੁੰਮਸ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਤਕਲੀਫ਼ਾਂ ਚ ਤੇਜੀ ਲਿਆਉਣ ਲੱਗਾ

ਜੈਨਰੇਟਰ ਸਟਾਰਟ ਕਰਨ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ...ਸ਼ੁਕਰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਬੱਤੀ ਆ ਜਾਏਂਗੀਲੋਕਾਂ ਦੇ ਰੁਕੇ ਹੋਏ ਸਾਹ ਕੁਝ ਕੁਝ ਸੌਖੇ ਚੱਲਣ ਲੱਗੇਘਰਰ....ਘਰਰਰ ਘਰ...ਘੀਂ...ਘੀਂ...ਦੀ ਆਵਾਜ਼! ਦੋ ਚਾਰ ਵੇਰਾਂ, ਬੱਤੀ ਨੇ ਝਟਕਾ ਜਿਹਾ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਗੁੱਲ

ਜੈਨਰੇਟਰ ਵਿਚ ਤੇਲ ਨਹੀਂ....ਉਧਰੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ

ਇਸ ਦਾ ਉਪਰੇਟਰ ਕੇਨੀ ਫੜ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਤੇ ਪੈਟਰੋਲ ਪੰਪ ਲਾਗੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਹੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਵਾਪਸ ਮੁੜ ਆਇਆਤੇਲ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਫੇਰ ਚਾਲੂ ਕਰਨ ਦੀ ਉਹੀ ਕਿਰਿਆ ਬਾਰ ਬਾਰ ਦੁਹਰਾਉਣ ਲੱਗੇ ਪਰ ਮਸ਼ੀਨ ਸੀ ਕਿ ਘੀਂ ਘਰਰ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਚੱਲਣ ਤੋਂ ਜੁਆਬ ਦੇ ਦਿੰਦੀ

ਓ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ! ਇਸ ਦੀ ਨਾਲੀ ਵਿਚ ਹਵਾ ਭਰ ਗਈ ਹੈ...ਪਹਿਲਾਂ ਹਵਾ ਕੱਢੇ...ਇਕ ਕਿਸਾਨ ਲਗਦੇ ਭੱਦਰ ਪੁਰਸ਼ ਨੇ ਅੱਗੇ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੀ ਸੇਵਾ ਅਰਪਣ ਕੀਤੀ

ਲਿਆਉ ਚਾਬੀ ਦਿਉ...ਪੇਚਕਸ ਦਿਉ

ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਹੱਥ ਮਾਰਿਆ ਚਾਬੀ ਕਿਤੇ ਨਾ ਮਿਲੀਮੁੜ ਉਸ ਸੱਜਣ ਪੁਰਸ਼ ਨੇ ਬਾਹਰੋਂ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਡਿੱਗੀ ਚੋਂ ਲਿਆ ਕੇ ਚਾਬੀ ਲਗਾ ਕੇ ਗੇੜਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਫਰਾਟੇ ਮਾਰਦੇ ਜੈਨਰੇਟਰ ਨੇ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਚਾਨਣੀ ਤੇ ਹਵਾ ਦੇ ਛਿੱਟੇ ਦੇ ਮਾਰੇਲੋਕਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦੀਆਂ ਰੌਣਕਾਂ ਪਰਤ ਆਈਆਂਹਸਪਤਾਲ ਦੀਆਂ ਹਨੇਰੀਆਂ ਗੈਲਰੀਆਂ ਫਿਰ ਚਾਨਣ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬ ਗਈਆਂਜੈਨਰੇਟਰ ਦੀ ਖੜ ਖੜ ਇਕ ਦਮ ਉੱਚੀ ਹੋਈ, ਧੂੰਏਂ ਦੇ ਬੱਦਲ ਹਸਪਤਾਲ ਦੀ ਸਾਰੀ ਗੈਲਰੀ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਗਏ ਤੇ ਫਿਰ ਆਵਾਜ਼ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈਸਾਰਾ ਚੁਗਿਰਦਾ ਫਿਰ ਡੂੰਘੇ ਹਨ੍ਹੇਰੇ ਦੀ ਲਪੇਟ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆਉਪਰੇਟਰ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਪਸੀਨੋਂ-ਪਸੀਨੀ ਹੋਇਆ ਹਫਿਆ ਪਿਆ ਸੀ

ਕੁਝ ਡਾਕਟਰ ਆਏਉਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੁਝ ਨੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਮਖੌਟੇ ਤੇ ਹੱਥਾਂ ਤੇ ਦਸਤਾਨੇ ਪਾਏ ਹੋਏ ਸਨ,ਜ਼ਾਹਿਰ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਪਰੇਸ਼ਨ ਥੀਏਟਰ ਵਿਚੋਂ ਆਏ ਹੋਣਗੇ, ਕਿਸੇ ਬਦਕਿਸਮਤ ਦੀ ਚੀਰ-ਫਾੜ ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਕੇਅੰਦਰ ਵਾਰਡ ਵਿਚੋਂ ਮਰੀਜ਼ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੇਵਾਦਾਰ ਤਨਾਓ ਗ੍ਰਸਤ ਹੋਏ ਹੱਥਾਂ ਚ ਪੱਖੀਆਂ ਫੜੀ ਮੁੜਕੋ-ਮੁੜਕੀ ਹੋਏ ਬਾਹਰ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਲਾਅਨ ਵਿੱਚ ਆ ਗਏ

ਅਰੇ ਭਾਈ ਕਿਆ ਬਾਤ ਹੈ? ਚਲਦਾ ਨਹੀਂ ਇਹ? ਕਿਉਂ?‘

ਸਰ ਮੈਂ ਆਪ ਕੋ ਏਕ ਮਹੀਨੇ ਕਾ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਕਿ ਇਸ ਦੀ ਤੇਲ ਵਾਲੀ ਪਾਈਪ ਲੀਕ ਕਰਦੀ ਹੈਉਪਰੇਟਰ ਬੁੜ ਬੁੜ ਕਰਦਾ ਕੁਝ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਤੇ ਕੁਝ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਕੋਸਣ ਲੱਗਾ

ਚੱਲ ਹੁਣੇ ਹੀ ਪਾਈਪ ਲਿਆ, ਬਿੱਲ ਬਣਾ ਤੇ ਹੁਣੇ ਹੀ ਪਾਸ ਕਰਾਡਾਕਟਰ ਨੇ ਹੁਕਮ ਕੀਤਾ

ਉਹ ਹੈਂਡਲ ਥੱਲੇ ਸੁੱਟ ਕੇ ਬਿੱਲ ਬਣਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਖਜ਼ਾਨਚੀ ਕੋਲੋਂ ਨਕਦ ਪੈਸੇ ਲੈ ਕੇ ਵਾਪਿਸ ਪਾਈਪ ਲੈ ਕੇ ਪਰਤ ਆਇਆ

ਸਾਢੇ ਬਾਰਾਂ ਵੱਜ ਗਏਪਾਈਪ ਲਗਾਈ...ਜੈਨਰੇਟਰ ਚੱਲਿਆਹੋਰਾਂ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਵਾਂਗ ਮੈਂ ਫਿਰ ਦੌੜ ਕੇ ਡਾਕਟਰ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਆਪਣੀ ਵਾਰੀ ਸਾਂਭਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹਾਂਉਹ ਪਰਚੀ ਫੜਦਾ ਹੈ...ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਵੇਖਦਾ ਹੈ...ਸੁਆਲੀਆ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ

ਸਰ ਪੇਟ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ...ਮੈਂ ਜੁਆਬ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂਉਹ ਪਰਚੀ ਤੇ ਝਰੀਟ ਜਿਹੀ ਮਾਰਦਾ ਹੈ

ਸਕੈਨਿੰਗ ਕਰਾਊ...

ਸਕੈਨਿੰਗ ਲੈਬ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ...ਉਥੇ ਵੀ ਭੀੜ ਹੈ ਪਰ ਜਲਦੀ ਹੀ ਨੰਬਰ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ...ਡਾਕਟਰ ਪਰਚੀ ਪੜ੍ਹ ਕੇ,

ਦੋ ਸੌ ਰੁਪੈ ਜਮਾਂ ਕਰਾਓ...ਹੁਕਮ ਚਾੜ੍ਹਦਾ ਹੈ

ਸਰ ਮੈਂ ਸਰਕਾਰੀ ਅਫ਼ਸਰ ਹਾਂ...

ਤਾਂ ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਆ ਜਾਇਓ ਵਿਹਲੇ ਵੇਲੇਉਸ ਦੀ ਜਬਾਨ ਤਲਖ਼ ਹੋ ਗਈ ਹੈ, ਠੀਕ ਜਿਵੇਂ ਕੰਡਕਟਰ ਬੱਸ ਵਿਚ ਚੜ੍ਹਦੀਆਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਮੁਫ਼ਤ ਵਾਲੀਆਂ ਬਜ਼ੁਰਗ ਸਵਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਮੱਥੇ ਵੱਟ ਚੜ੍ਹਾਉਂਦਾ ਅਵਾ ਤਵਾ ਬੋਲਦਾ ਹੈਪੈਸੇ ਜਮਾ ਕਰਵਾ ਕੇ ਆਉਂਦਾ ਹਾਂ...

‘‘ਲੇਟੋ...ਜੁੱਤੀ ਲਾਹ ਲਓ...ਇਕ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਕੱਪੜਿਆਂ ਵਾਲੀ ਬੀਬੀ ਨਰਸ ਲਗਦੀ ਸਟਰੇਚਰ ਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਲਈ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰਦੀ ਹੈ...

ਡਾਕਟਰ ਪੇਟ ਤੇ ਗਰੀਸ ਜਿਹੀ ਲਗਾ ਕੇ ਟੂਟੀ ਲਗਾਉਂਦਾ ਹੈ...

ਫਿਰ ਇਕ ਦਮ ਹਨੇਰਾ! ਘੁੱਪ ਹਨੇਰਾ...ਜੈਨਰੇਟਰ ਫਿਰ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈਮੇਰਾ ਸਾਰਾ ਲਿੱਬੜਿਆ ਪੇਟ ਛੱਡ ਕੇ ਡਾਕਟਰ ਬਾਹਰ ਦੌੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪਿੱਛੇ ਹੀ ਨਰਸ

ਇਕ ਵੱਜ ਗਿਆ...ਜੈਨਰੇਟਰ ਨਾਲ ਸਾਰਾ ਸਟਾਫ਼ ਉਲਝਿਆ ਪਿਆ ਰਿਹਾਪਰ ਇਹ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਿਆ

ਬਾਹਰੋਂ ਮਕੈਨਿਕ ਇੰਜੀਨੀਅਰ ਮੰਗਵਾਉਣਾ ਪਵੇਗਾ

ਕੁਝ ਹੋਰ ਡਾਕਟਰ ਪੇਚਕਸ ਪਲਾਸ ਲੈ ਕੇ ਉਪਰੇਟਰ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦੇ, ਨਟ ਬੋਲੀ ਖੋਲ੍ਹਣ ਲਗਦੇ ਨੇ, ਕਦੇ ਬੰਦ ਕਰਦੇ ਨੇ, ਪਰ ਉਹ ਨਹੀਂ ਮੰਨਿਆ ਮੈਂ ਨਾ ਮਾਨੂੰਵਾਲੀ ਰੱਟ ਲਗਾਈ ਗਿਆ

ਬਿਜਲੀ ਤੇ ਡਾਕਟਰਾਂ ਦੇ ਇਕੋ ਜਿਹੇ ਵਰਤਾਰੇ ਵੇਖ ਕੇ ਭੀੜ ਘਟਣ ਲਗਦੀ ਹੈਇਸ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿਚੋਂ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨਬੱਤੀ ਨੇ ਫਿਰ ਝਮੱਕਾ ਜਿਹਾ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਆ ਪਹੁੰਚੀ

ਕਰਿੰਦਿਆ ਦੀ ਜਾਨ ਵਿਚ ਜਾਨ ਆਈ

ਦੋ ਮੈਡੀਕਲ ਨੁਮਾਇੰਦੇ ਲੰਮੀ ਲਾਈਨ ਚੋਂ ਧੁੱਸ ਦਿੱਤੇ ਉਲੰਘ ਕੇ ਅੰਦਰ ਜਾ ਵੜੇ ਨੇਡਾਕਟਰ ਨਾਲ ਹੱਥ ਮਿਲਾਉਂਦੇ ਹਨਦਵਾਈਆਂ ਦੇ ਸੈਂਪਲ ਪੈਕੇਟ ਮੇਜ਼ ਤੇ ਟਿਕਾਉਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਦੂਜੇ ਹੀ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਡਾਕਟਰ ਉਹ ਮੇਜ਼ ਦੇ ਦਰਾਜ਼ ਵਿਚ ਸੁੱਟੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈਇਕ ਬੰਦ ਲਿਫ਼ਾਫ਼ਾ ਜੇਬ ਚ ਪਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ

ਟਰਨ...ਟਰਨ...ਘੰਟੀ ਵੱਜਦੀ ਹੈ

ਦੋ ਕੱਪ ਚਾਹ...ਉਹ ਗੱਪਾਂ ਲਗਾਉਣ ਲੱਗ ਪਏ ਹਨ

ਚਾਹ ਸੁੜ੍ਹਾਕ ਕੇ ਉਡੀਕ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬੀ ਭੀੜ ਨੂੰ ਚੀਰਦੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨਮੈਂ ਮੁੜ ਡਾਕਟਰ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂਉਸ ਨੇ ਪੈੱਨ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਜੇਬ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ ਤੇ ਐਨਕ ਡੱਬੀ ਵਿਚ ਬੰਦ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਹੈ

ਕੱਲ੍ਹ ਆ ਜਾਣਾ!....ਪਲੀਜ਼ ਤਕਲੀਫ਼ ਮੁਆਫ਼! ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਵੇਖਾਂ ਗੇ,ਇਸ ਭੀੜ ਭੜਕੇ ਤੋਂ ਪਾਸੇ!...ਜਾਂ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਘਰ ਆ ਜਾਣਾ...ਉਹ ਘੜੀ ਵੱਲ ਝਾਤੀ ਮਾਰਦਾ ਜੇਬ ਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਆਪਣਾ ਕਾਰਡ ਮੈਨੂੰ ਫੜਾਉਂਦਾ ਹੈ

ਫਿਰ ਮੁੜ ਆਪਣੇ ਦਫ਼ਤਰ ਆਉਂਦਾ ਹਾਂਸਾਹਿਬ ਅਜੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਏਘਰ ਵਾਲਾ ਘਰ ਨਹੀਂ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਡਰ ਨਹੀਂਕੰਪਿਊਟਰ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਕਰਮਚਾਰੀ ਸਾਰੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ ਹਿੜ-ਹਿੜ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨਮਲਕੜੇ ਜਿਹੇ ਮੈਨੂੰ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਲਾਲ ਪੀਲੀ ਹੋਈ ਕੰਪਿਊਟਰ ਦੀ ਸਕਰੀਨ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ

ਉਏ ਕੁਝ ਸ਼ਰਮ ਕਰੋ ਉਏ! ਕਿਉਂ ਹੱਡ ਹਰਾਮੀਆਂ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਹੋ...

ਆਉ ਸਰ! ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਲਵੇ ਵਿਖਾਈਏ...ਇਕ ਬਾਬੂ ਮਾਊਸ ਨਾਲ ਉਸ ਤੀਰ ਜਿਹੇ ਨੂੰ ਟਪਾਈ ਫਿਰਦਾ ਹੈ

ਹੈ ਤੇਰੇ ਦੀ... ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਵੈਸ਼ਨੋ ਸੀਨ!ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਆਉਂਦਾ ਹਾਂਮੇਰਾ ਮਨ ਬੜਾ ਉਦਾਸ ਉਚਾਟ ਜਿਹਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈਮੈਂ ਆਰਾਮ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਜਾ ਕੇ ਲੰਮਾ ਪੈ ਕੇ ਅੱਖਾਂ ਮੀਟ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂਸਵੇਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਛੱਡੀ ਵੱਡੀ ਸਾਰੀ ਕਾਰੀਗਰਾਂ ਦੀ ਹੇੜ੍ਹ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਉਜਰਤ, ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਸੁਨਾਮੀ ਲਹਿਰਾਂ ਮਚਾਉਣ ਲੱਗੀ ਹੈ

ਤਬੀਅਤ ਤੋ ਠੀਕ ਹੈ ਸਾਹਿਬ

ਚਪੜਾਸੀ ਪੜਦਾ ਸਰਕਾ ਕੇ ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈਘੜੀ ਵੱਲ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰੀ, ਪੰਜ ਵੱਜ ਗਏ ਹਨਮੈਂ ਸਮਝ ਗਿਆ, ਉਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਮੇਰੀ ਤਬੀਅਤ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਨਹੀਂ, ਘਰ ਨੂੰ ਦੌੜਨ ਦੀ ਕਾਹਲ਼ ਹੈ

ਉੱਠ ਕੇ ਘਰ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ

ਮੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠੋਂ ਜ਼ਮੀਨ ਖਿਸਕਣ ਲਗਦੀ ਹੈਪੰਚਾਂ ਦਾ ਕਿਹਾ ਸਿਰ ਮੱਥੇ,ਪਰਨਾਲਾ ਉਥੇ ਦਾ ਉਥੇ ਸੁਣਿਆਂ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਪਰਨਾਲਾ ਉਥੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਸਗੋਂ ਇਹ ਤਾਂ ਖਿਸਕ ਕੇ ਹੋਰ ਪਾਸੇ ਕਸੂਤੀ ਜਗ੍ਹਾ ਚਲਾ ਗਿਆ ਸੀ ,ਹੋਰ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ

ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਚੇ ਅੱਜ! ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਸ਼ਟਰਿੰਗ ਦਾ ਸਮਾਨ ਕੱਚਾ ਲਿਆ ਕੇ ਦੇ ਗਏਫੱਟੇ ਤੇ ਬੱਲੀਆਂ ਬਹੁਤ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸਨਸਾਡੀ ਗੋਅ ਟੁੱਟ ਗਈ,ਨਿੰਮਾਂ ਹਸਪਤਾਲ ਦਾਖਲ ਹੈਬਾਕੀ ਤਾਂ ਸਭ ਬਚਾਅ ਹੋ ਗਿਆ, ਹੱਥ ਦੇ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਰੱਬ ਨੇ...ਉਸਦੇ ਪਲੱਸਤਰ ਲੱਗਾ ਹੈਉਸ ਲਈ ਪੈਸਿਆਂ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਕਰੋਭੈੜੀ ਜਿਹੀ ਬੂਥੀ ਬਣਾਈ ਠੇਕੇਦਾਰ ਮੇਰਾ ਰਸਤਾ ਕੱਟਦਾ ਹੈ

ਮਨ ਹਰਾਮੀ ਹੁੱਜਤਾਂ ਢੇਰਮਨ ਵਿੱਚ ਉਬਾਲ ਉਬਾਲਦੇ ਰਿੱਝਦੇ ਭੁੱਜਦੇ ਮੇਰਾ ਆਪਾ ਬਹਿਕਣ ਲੱਗਦਾ ਹੈ

ਜੇ ਆਪ ਉਹ ਇਹੀ ਸਮਾਨ ਉਥੋਂ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦਾ, ਵਿਚੋਂ ਕਮਿਸ਼ਨ ਮਿਲਨੀ ਸੀ ਇਸਨੂੰ ਤੇ ਨਾਲੇ ਆਉਂਦਾ ਜਾਂਦਾ ਦੋ ਚਾਰ ਘੰਟੇ ਅਵਾਰਾਗਰਦੀ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਇਹੀ ਸਮਾਨ ਨਿੱਗਰ ਚੰਗਾ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ, ਹੁਣ ਭਾਵੇਂ ਆਪੇ ਹੀ ਰੱਸੀ ਖਿਸਕਾ ਕੇ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਨੂੰ ਡੇਗ ਕੇ ਇਹ ਅਡੰਬਰ ਰਚਿਆ ਹੋਵੇ...ਮੈਂ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹਾਂ

ਪੈਸੇ ਦੇ ਦਿਉ ਸਾਹਿਬ ਜੀ! ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਟੈਲੀਫੋਨ ਹੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਸੀ, ਚੰਗਾ ਹੋਇਆ ਤੁਸੀਂ, ਟਾਈਮ ਸਿਰ ਆ ਗਏ।'

ਉਹ ਇਸ ਜਾਣੇ ਅਨਜਾਣੇ ਹੋਏ ਹਾਦਸੇ ਦਾ ਮੁੱਲ ਵੱਟਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀਇਸ ਦਾ ਖਮਿਆਜ਼ਾ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਮੜ੍ਹਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ

ਤੰਦ ਨਹੀਂ ਇਥੇ ਤਾਂ ਤਾਣੀ ਹੀ ਉਲਝੀ ਪਈ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਊਤਪੁਣੇ ਵਿਚ ਮੈਂ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਾਂ... ਇਸ ਹਜੂਮ ਵਿੱਚ, ਜਿੱਥੇ ਲੈਣੇ ਦੇ ਦੇਣੇ ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ

ਉਸ ਨੂੰ ਜੁਆਬ ਦੇਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਹੀ ਗੁੱਸੇ ਦੀ ਕੁੜੱਤਣ ਫੱਕ ਕੇ ਅੰਦਰ ਲੰਘ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਮਕਾਨ ਵਿੱਚਫਸੀ ਨੂੰ ਫਟਕਣ ਕੀਅਲਮਾਰੀ ਵਿੱਚੋਂ ਦੋ ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਲਿਆ ਕੇ ਵਾਪਸੀ ਹੱਥ ਜੋੜਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ ਮਲਕੜੇ ਜਿਹੇ ਚੁੱਪ-ਚੁਪੀਤੇ

ਉਹ ਪੈਸੇ ਫੜ ਕੇ ਝੂਠਾ ਜਿਹਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦਾ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਤਿਰਛੀ ਜਿਹੀ ਨਜ਼ਰੇ ਹੱਸਦਾ ਪਰੇ ਤੁਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ…, ਜੱਟ ਗੰਨਾ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ, ਰੋੜੀ ਦੇ ਦਿੰਦਾ ਹੈ

No comments: