ਇੱਕ ਫੋਨ - 'ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੱਥੋਂ ਸਤਾਏ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਦਾ - ਮੇਰੇ ਵੱਲ !' ਫੋਨ ਵਾਰਤਾਲਾਪ
“ਹੈਲੋ ! ਹੈਲੋ !!.. ਗੁਰਮੇਲ........ !?!ਗੁਰਮੇਲ ! ਮੈਂ.. ਮੈਂ ਬੋਲ ਰਿਹਾਂ...!! ...ਕੀ ਹਾਲ – ਚਾਲ ਐ ?”
----
“ਮੈਂ ਪਛਾਣਿਆ ਨਹੀਂ !..ਕੌਣ !?!”
----
“ਭੁੱਲ ਗਿਐਂ .. ? ਮੈਂ ਹਸਮੁੱਖ...!”
----
“ਓ ..ਹੱਸਮੁੱਖ ..! ਅੱਛਾ ! ਅੱਛਾ !! ਹੱਸਮੁੱਖ ਸਿੰਘ 'ਦੁਖੀਆ' !!!............. ਦੁਖੀਆ ਸਾਹਬ ! ਬੜੇ ਚਿਰਾਂ ਬਾਅਦ ਯਾਦ ਕੀਤਾ...!! ਕਿੱਥੇ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਏ ਸੀ .?”
----
“ਰਹਿਣਾ ਕਿੱਥੇ ਸੀ - ਗੁਰਮੇਲ !?! ਜਾਂ ਠੇਕੇ ਜਾਂ ਠਾਣੇ .!”
----
“ਆਦਤਾਂ ਗਈਆਂ ਨਹੀਂ ਅਜੇ ?”
----
“ਨਹੀਂ ! ਨਹੀਂ !! ਆਦਤਾਂ ਤਾਂ ਜਾਣ ਲੱਗੀਆਂ ਸੀ ,.... ਇੱਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਐਕਸਪਾਇਰ ਵੀ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸੀ ..!”
----
'ਤੇ ਫੇਰ ?'
----
“ਫੇਰ ਘਰਵਾਲੀ ਨੇ ਰਿਨਿਊ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ।'
----
'ਕੀ ਮਤਲਬ ?'
----
'ਮਤਲਬ ਇਹ ਕਿ ..'ਚੁੰਘੀ ਬੱਕਰੀ ਬਣਾ 'ਤਾ ਡਾਕਾ... ਮਾੜੀ ਹੋਈ ਅਮਲੀ ਨਾਲ !!'
----
ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ?
----
'ਮੇਰੇ ਲੱਫੜ ਦਾ ਓਹਦੀ ਗੱਲ ਤੋਂ ਫਾਸਲਾ ਤਕਰੀਬਨ ਚਾਰ ਕੁ ਗਿੱਠਾਂ ਦਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ , ਸ਼ਇਦ ਮੇਰਾ ਲੱਫੜ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦਾ..!'
----
'ਫੇਰ ..?'
----
'ਫੇਰ ਕੀ ! ਉਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਉਹ ਫੋਨ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ 'ਗੀ ।'
----
'ਫੇਰ ਕੀ ਹੋਇਆ ..?'
----
“ਫੇਰ ਕੀ ਹੋਇਆ ..! ਫੇਰ ਕੀ ਹੋਇਆ ..??...ਤੂੰ ਤਾਂ ਆਏਂ ਪੁੱਛੀ ਜਾਨੈ ! ਜਿਵੇਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕਦੇ ਹੋਇਆ ਈ ਨਾ ਹੋਵੇ..?ਫੇਰ ਕੀ ਹੋਣਾ ਸੀ ? ਥੋੜੇ ਚਿਰ ਤੱਕ ਘਰੇ ਪੁਲਿਸ ਪਹੁੰਚ 'ਗੀ !”
----
'ਤੇ ਤੂੰ ਦੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ - ਕਿ ਕੀ ਗੱਲ ਹੋਈ ...!?!'
----
'ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਇੱਕ ਨਹੀਂ ਸੁਣੀ । ਜ਼ੀਰੋ ਟੌਲਰਿੰਸ ਅਧੀਨ ਹੱਥਕੜੀਆਂ ਲਾ ਕੇ ਆਂਏ ਜੂੜ ਲਿਆ; ਜਿਵੇਂ : ਦੋਂਦੇ ਵੈਹੜਕੇ ਦੀ ਨਲ-ਬੰਦੀ ਕਰਨੀ ਹੋਵੇ ..!...ਮੈਂ ਤਾਂ ਬੱਸ , ਛੜਾਂ ਮਾਰਨ ਜੋਗਾ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ।'
----
ਫੇਰ ਉਦੂੰ ਬਾਅਦ ਕੀ ਹੋਇਆ ?'
----
'ਹੋਣਾ ਕੀ ਸੀ ? ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਖੁਰਲੀਆਂ ਨਾਲ ਖਹਿਣ ਵਾਲੇ ਦੇ ਗਲ ਐਸੀ ਪੰਜਾਲੀ ਪਾਈ ਕਿ ਮਾਂ ਦੀ ਧੀ ਕੁੱਲੇ 'ਤੇ ਆਰ ਲਾਕੇ ਸੁਆਦ ਲੈਂਦੀ ਰਹੀ .!'
----
ਪਰ , ਦੁਖੀਆ ਸਾਹਬ ! ਮੈਂ ਤਾਂ ਉਦੋਂ ਵੀ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਬਿਗਾਨੀਆਂ ਖੁਰਲੀਆਂ 'ਚ ਮੂੰਹ ਮਾਰਨੋ ਹਟ ਜਾ ।'
----
'ਹਟ ਤਾਂ ਜਾਂਦਾ, ਪਰ ਘਰ ਦੀ ਖੁਰਲੀ ਕਿਹੜਾ ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਵੜੇਵੇਂ ਪਰੋਸ ਕੇ ਰੱਖਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ..! ....ਪੁੱਛ ਨਾ ਯਾਰ ! ਰੀਣ 'ਚ ਮੂੰਹ ਮਾਰਦੇ ਦੀ ਜੀਭ 'ਤੇ ਛਾਲੇ ਪੈ 'ਗੇ !'
---
'ਤੇ ਹੁਣ ...?'
----
'ਹੁਣ ਕੀ ? ਬੱਸ , ਬੋਤੇ ਵਾਂਗੂੰ ਉਗਾਲੀ ਕਰਦੇ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਬਤੀਤ ਹੋ ਰਹੀ ਏ ! ...ਊਠ ਉੜਾਂਦੇ ਹੀ ਲੱਦੀਦੇ ਰਹੇ ਨੇ ਹੁਣ ਤੱਕ ..! .. ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਮੰਗਾਈ . , ਫੇਰ ਏਹਦੇ ਭੈਣ-ਭਰਾ, ਮਾਂ-ਪਿਉ !! .. ਲੰਗੜੇ ਲੂਲੇ ਵੀ ਭੱਜ ਭੱਜ ਕੇ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਜਹਾਜ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਏਥੇ ਆ ਗਏ ! .......'ਤੇ ਹੁਣ ਏਥੇ ਆ ਕੇ ਜਵਾਈ ਨਾਲ ਹੀ ਰੇਸਾਂ ਲਾਉਣ ਲੱਗ ਪਏ ..!
ਓਦੂੰ ਬਾਅਦ ਵੀ ਮੈਂ ਤਾਂ ਐਨੀਆਂ ਏਥੇ ਮੰਗਵਾਈਆਂ , ..ਐਨੀਆਂ ਤਾਂ ਚੰਦਾਂ ਆਲੇ ਜਾਂ ਦਾਇਆ ਕਲਾਂ ਦੀਆਂ ਗਊਸ਼ਾਲਾ ਵਿੱਚ ਗਾਵਾਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਣੀਆਂ ...!?!'
---
'ਹੈਲੋ.......?'
----
'ਹੈਲੋ ! ...ਇੱਕ ਮਿੰਟ ..!!...ਬੋਤਲ ਵਾਸ਼ਰੂਮ 'ਚ ਲਕੋਈ ਸੀ , ਉਥੋਂ ਵੀ ਚੱਕ ਕੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੱਥੇ...?'
---
'ਹੈਲੋ......?'
---
'ਹੈਲੋ....! ..ਹਾਂ , ਸੁਣ ਰਿਹਾਂ., ਲੱਭ 'ਗੀ .....!...... ਮੇਰੇ ਸਾਲੇ ਦੀ ਨੇ ਟੌਇਲਟ ਦੀ ਡਿੱਗੀ 'ਚ ਰੱਖ 'ਤੀ ਸੀ .....!'
----
'ਓਏ ! ਅਜੇ ਤਾਂ ਦਿਨ ਖੜ੍ਹੈ...!!..ਹੁਣੇ ਈ ..?'
----
'ਸਾਖੀ ਦੇ ਮੈਖਾਨੇ - ਦਿਨ ਰਾਤ ਦੇ ਪੈਮਾਨੇ ਨਹੀਂ ਮਿਣ ਸਕਦੇ.....!'
----
'ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਸੁਧਰਨਾ । ਚੱਲ , ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਫੋਨ ਫੜਾ..! ਕਿੱਥੇ ਆ ਓਹ ..?'
----
'ਵਿਕਟਿਮ ਸਰਵਿਸ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਗਈ ਆ – ਪਤੀ-ਦੇਵ ਨੂੰ ਦੰਪਤੀ ਜੀਵਨ ਦੇ ਗੁਰ ਸਿਖਾਉਣ ਲਈ ਲੈਸਨ ਲੈਣ .............!!!'
---
'ਪਰ ਗਲਤ ਥਾਂ 'ਤੇ ਤਾਂ ਨ੍ਹੀ ਗਈ ...!'
----
'ਮੈਂ ਕਿਹੜਾ ਕਹਿੰਨਾ , ਗਲਤ ਥਾਂ 'ਤੇ ਗਈ ਆ ! ਪਰ ਜਦੋਂ ਮੇਰੇ ਝੱਗੇ ਪਾੜ ਕੇ ਕਿੱਲੀਆਂ 'ਤੇ ਧਲਿਆਰਿਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਟੰਗਦੀ ਹੁੰਦੀ ਆ, ਓਦੋਂ ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਾਰ ਨਹੀਂ ਲਈ ।'
----
'ਓਏ ਤੂੰ ਬੰਦਾ ਏਂ .!'
----
'ਬੰਦਾ ਵਿਕਟਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ..?..ਹੈਲੋ ! ਹੁਣ ਬੋਲਦਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ? ਮੈਂ ਪੁੱਛਦਾਂ , ਕਿ ਬੰਦਾ ਵਿਕਟਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ..??'
----
'ਮੈਂ ਕੀ ਦੱਸਾਂ..?'
----
'ਹੋਰ ਕੌਣ ਦੱਸੂ..?'
----
'ਉੱਜਲ ਨੂੰ ਪੁੱਛ ਕੇ ਦੇਖ ਲੈ ..! ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਹੀ ਦੱਸ ਸਕਦੈ ..।'
----
'ਉੱਜਲ ਨੂੰ ਕੀ ਪੁੱਛਣੈ ..! ਉੱਜਲ ਨੇ ਤਾਂ ਉਜਾੜ ਕੇ ਰੱਖ 'ਤਾ !'
'ਪਰ ਕਾਨੂੰਨ ਤਾਂ ਸਭ ਲਈ ਬਰਾਬਰ ਐ ! ..ਤੈਨੂੰ ਹੈਲਪ ਲੈਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਐ – ਸਮਾਜ ਸੇਵੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਤੋਂ..!'
'ਗੁਰਮੇਲ ! ਕਿਹੜੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੈਂ ..!?!..ਸਭ ਦੀਆਂ ਨਜਰਾਂ 'ਚ ਮਰਦ , ਮਰਦ ਐ ! ਔਰਤ , ਔਰਤ ਆ..! ਔਰਤ ਜੁਲਮ ਸਹਿੰਦੀ ਆਈ ਐ , ਮਰਦ ਜੁਲਮ ਕਰਦਾ ਆ ਰਿਹੈ..!'
---
'ਪਰ ਇਹ ਧਾਰਨਾ ਕਦੋਂ ਤਬਦੀਲ ਹੋਊਗੀ ..?'
----
'ਜਦੋਂ ਔਰਤਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਮਰਦਾਂ ਦੇ 'ਮਰਦ ਮੰਡਲ' ਬਣ ਗਏ ..!'..ਜਨਾਨੀ ਇੱਕ ਵਾਰ ਸ਼ਕਾਇਤ ਕਰੇ ਤਾਂ ਸਹੀ , ਫੇਰ ਦੇਖ ! ਕੀ ਪੁਲਿਸ , ਕੀ ਅਦਾਲਤ , ਆਹ ! ਕੀ, 'ਸੋ ਕਾਲਡ' ਸਮਾਜ ਸੇਵੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ! ਬੁੜੀ ਦੁਆਲੇ ਮੱਖੀਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਭਿਣਕਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ ! ਪਰ ਯਾਰਾ! ਬੰਦਾ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਜਾਵੇ ਕਿੱਥੇ..?'
----
ਹੈਲੋ ..? ਚੁੱਪ ਕਿਉਂ ਕਰ ਗਿਐਂ ? ..ਹੈਲੋ ! ਲਗਦੈ , ਤੂੰ ਭਾਵੁਕ ਹੋ ਗਿਆ ਏਂ..?'
----
'ਨਹੀਂ , ਨਹੀਂ ! ਬੱਸ ਊਂ ਈ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਹੰਝੂ ਹਾਲ ਪੁੱਛਣ ਲਈ ਪਲਕਾਂ ਦੀ ਘੰਟੀ ਖੜਕਾਉਣ ਲੱਗ ਪਏ ਸੀ ।... ਪਰ ਗੁਰਮੇਲ ! ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਹਿਨਾਂ , ਅੱਧੇ ਘਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੱਟੇ ਆ । ਘਰੇਲੂ ਹਿੰਸਾ ! ਘਰੇਲੂ ਹਿੰਸਾ !! ਦੀ ਦੁਹਾਈ ਪਿੱਟਣ ਵਾਲੀਆਂ ਦਾ ਸਿਰਫ ਇਕੋ-ਇੱਕ ਕੰਮ ਆਂ – ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਘਰ ਪੱਟਣੇ , ਜਾਂ ਸਰਕਾਰ ਤੋਂ ਪੈਸਾ ਲੈਣਾ ।.. ਮਾੜੀ ਮੋਟੀ ਗੱਲ ਹੁੰਦੀ ਆ , ਜਨਾਨੀ ਨੂੰ ਐਸਾ ਸਬਕ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ , ਪੁੱਛ ਈ ਨਾ ! ...ਨਾ ਹੁਣ ਨਾ ਜਾਈਂ – ਮਾਰ ਦੇਊਗਾ । ਦੇਖ ਲੈ ਆਪਣੀਆਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕਿੰਨੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਨੇ !'
----
'ਦੁਖੀਆ ਸਾਹਬ ! ਮਰਦ ਨੇ ਵੀ ਪੈਰ ਦੀ ਜੁੱਤੀ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖਿਐ ਹੁਣ ਤੱਕ – ਔਰਤ ਨੂੰ !'
----
'ਪਰ ਹੁਣ ਪੈਰ 'ਚ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦੀ ..! ਸੁੱਖ ਨਾਲ ਹੁਣ ਤਾਂ ਸਿੱਧੀ ਸਿਰ 'ਚ ਹੀ ਪੈਂਦੀ ਆ !! ਬੱਸ , ਯਾਰਾ ! ਬੰਦਾ ਕਿਤੇ ਭਾਫ ਨਹੀਂ ਕੱਢ ਸਕਦਾ । ਕਿਉਂਕਿ ਬੰਦਾ ਜੁ ਹੋਇਆ । 'ਤੇ ਇਹ ਭਾਫ ਵਿੱਚੋਂ-ਵਿੱਚ ਰਿੱਝਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਆ । ਫੇਰ ਜਦੋਂ ਤੱਤੇ ਰੇਡੀਏਟਰ ਦਾ ਢੱਕਣ ਖੋਲ ਕੇ ਸੁਆਦ ਲੈਂਦੀ ਆ , ਤਾਂ ਫਿਰ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਈ ਆ, ਕੀ ਰਿਜ਼ਲਟ ਨਿਕਲਦੈ ?.... ਭਲਾ ਕੀਹਦਾ ਜੀਅ ਕਰਦੈ ਆਪਣਾ ਘਰ ਪੱਟਣ ਨੂੰ ..? ਕੀਹਦਾ ਜੀਅ ਕਰਦੈ ਰਹਿੰਦੀ ਉਮਰ ਜੇਲ ਦੀਆਂ ਸਲਾਖਾਂ ਪਿੱਛੇ ਰੋਲਣ ਨੂੰ ? '
----
'ਓਏ ! ਤੂੰ ਐਹੋ ਜਿਹਾ ਸੋਚਣਾ ਛੱਡ ਦੇ.... ! ..ਹੈਲੋ ?'
----
'ਹੈਲੋ ! ਹਾਂ ਸੁਣਦਾਂ..। ਇੱਕ ਮਿੰਟ....!'
----
ਲਗਦੈ, ਦੂਜਾ ਪੈੱਗ ਪਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਏਂ..!'
----
'ਹਾਂ ਬਈ, ਹੁਣ ਦੱਸ..?..ਪਰ ਗੁਰਮੇਲ ਤੂੰ ਓਹ ਗਾਣਾ ਨਹੀਂ ਸੁਣਿਆ..?'
----
'ਕਿਹੜਾ..?'
----
'ਮਰਦੀ ਨੇ ਅੱਕ ਚੱਬਿਆ ! ਨੀ ਮੈਂ ਹਾਰ ਕੇ ਜੇਠ ਨਾਲ ਲਾਈਆਂ..!'
----
“ਓਏ ਉਹਨੇ ਤਾਂ ਜੇਠ ਨਾਲ ਲਾ ਕੇ ਟਾਇਮ ਟਪਾ ਲਿਐ.., ..'ਤੇ ਤੂੰ ਬੋਤਲ ਨਾਲ ਲਾਕੇ ਬਹਿ ਗਿਆ ਏਂ , ਇਹਨੇ ਤੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਨਹੀਂ ਲੰਘਾਉਣੀ ?”
----
'ਜੇ ਇਹਨੇ ਨਹੀਂ ਲੰਘਾਉਣੀ , ਤਾਂ ਉਹ ਕਿਹੜਾ ਲੰਘਾਈ ਜਾਂਦੀ ਆ...!'
----
'ਦੁਖੀਆ ਸਾਹਬ ! ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਦੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ, ਕਿ ਔਰਤ ਬਾਹਰੋਂ ਕੰਮ ਕਰ ਕੇ ਆਉਂਦੀ ਆ , ਫਿਰ ਘਰੇ ਆਕੇ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਆ । ਤੇ ਘਰੇ ਆ ਕੇ ਬੰਦਾ ਤਾਂ ਡੱਕਾ ਦੂਹਰਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ । ਬੱਸ , ਤੇਰੇ ਵਰਗਾ ਚਾਰ ਕੁ ਲੰਡੂ ਜਿਹੇ ਪੈੱਗ ਲਾਕੇ ਘਰਵਾਲੀ ਤੇ ਕਦੇ ਬੱਚਿਆਂ 'ਤੇ ਖਰੀ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਏ ।'
----
'ਓ ਜਾਣ ਦੇ ਭਰਾਵਾ ! ਤੂੰ ਕਹਿੰਨੈ ਡੱਕਾ ਨਹੀਂ ਦੂਹਰਾ ਕਰਦਾ । ਮੇਰੇ ਆਲੀ ਨੇ ਤਾਂ ਬੰਦਾ ਦੂਹਰਾ ਕੀਤਾ ਪਿਐ ! ਸਿੰਕ 'ਚ ਇੱਕ ਚਮਚਾ ਜੂਠਾ ਰਹਿ ਜੇ ਤਾਂ ਭਾਂਡੇ ਭੰਨਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਆ !.......... ਸਿਰ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਪੂਰੀ ਕਨੇਡੀਅਨ ਬਣੀ ਪਈ ਆ ! ਗਿੱਟਿਆਂ ਤੋਂ ਗਿੱਠ ਉੱਚੀ ਜੀਨ ਜਿਹੀ ਪਾ ਕੇ ਆਂਏ ਤੁਰਦੀ ਆ ;ਜਿਵੇਂ: 'ਮਿਸ ਯੂਨੀਵਰਸ' 'ਚ ਭਾਗ ਲੈਣ ਜਾ ਰਹੀ ਹੋਵੇ ! ਕਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਟ ਪਾ ਕੇ ਨਹੀਂ ਰਾਜੀ ।.....ਇੰਡੀਆ ਤੋਂ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੇ ਚਾਵਾਂ ਨਾਲ ਏਹਦੇ ਵਾਸਤੇ ਦੋ ਦਰਜਨ ਚੂੜੀਆਂ ਭੇਜੀਆਂ ਸੀ ! ਮਾਂ ਦੀ ਧੀ ਨੇ ਆਹ ! ਇੱਕ ਦਿਨ ਨਹੀਂ ਪਾ ਕੇ ਦੇਖੀਆਂ ! ਆਹ ! ਤੂੰ ਸੁਣਦੈਂ ,,? ਵੰਗਾਂ ਦੀ ਛਣ- ਛਣ...!”
----
“ਹਾਂ ! ਸੁਣਦਾਂ !!...... ਬਾਹਾਂ 'ਚ ਪਾਕੇ ਛਣਕਾਉਂਦਾ ਏਂ ..?”
----
“ਆਹੋ ! ਬੱਸ , ਇਹ ਕਸਰ ਬਾਕੀ ਰਹਿ ਗਈ ਆ ! ਇੱਕ ਦਿਨ ਇਹ ਵੀ ਪੂਰੀ ਕਰਾ ਕੇ ਹਟੂ !”
----
“ਨਹੀਂ ! ਨਹੀਂ ! ਮੈਂ ਤਾਂ ਹੱਸਦਾ ਸੀ !”
----
“ਯਾਰ ਹੋਣ, ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਵਰਗੇ ! ਕੱਲ ਨੂੰ ਤੂੰ ਤਾਂ ਕਹੇਂਗਾ ਕਿ ਹੁਣ ਓਹਦੀ ਸੁਥਣ ਵੀ ਪਾ ਲੈ !
ਭਰਾਵਾ! ਜੇ ਆਹ! ਹਾਲ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਓਹ ਵੀ ਪਵਾ ਕੇ ਹਟੂਗੀ..! ਆਪਣੇ ਮਰਦ ਨੂੰ ਨਾਲੇ ਤੋਂ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਘੜੀਸਣਾ ਸੌਖਾ ਹੋ ਜੂਗਾ ....!”
----
“ਪਰ ਯਾਰਾ! ਬੰਦਾ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਕਰ ਕੇ ਥੱਲੇ ਲੱਗਦੈ ! ਜਨਾਨੀ ਦੀ ਕੀ ਮਜਾਲ ਕਿ ...!”
----
“ਕੀ ਮਤਲਬ ?”
----
“ਮਤਲਬ ਫੇਰ ਦੱਸੂੰ......!”
----
“ਹੁਣ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ?”
----
ਲਗਦੈ, ਮੇਰੀ ਘਰਵਾਲੀ ਵੀ ਆ ਗਈ ਆ ... ਕੰਮ ਤੋਂ ! ਚੰਗਾ ਫੋਨ ਫੇਰ ਕਰੂੰਗਾ..!”
---
“ ਦੋ ਮਿੰਟ ਗੱਲ ਤਾਂ ਕਰ 'ਲਾ !”
----
“ਨਹੀਂ , ਹੁਣ ਨਹੀਂ !”
----
“ਚੰਗਾ ਬਈ ਤੇਰੀ ਮਰਜੀ ! ਪਰ ਤੇਰੇ ਘਰ ਦੇ ਹਾਲਾਤ ਵੀ ਮੇਰੇ ਘਰ ਵਾਲੇ ਈ ਲਗਦੇ ਆ !..ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਮੱਤਾਂ ਦੇਣੀਆਂ ਸੌਖੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ,,!”
----
“ਓ ਕੇ ! ਬਾਕੀ ਫੇਰ ਸਹੀ !”
( ਬਾਕੀ ਗੱਲਬਾਤ ਅਗਲੀ ਵਾਰ )
1 comment:
ਯਾਰ ਗੁਰਮੇਲ...ਕਮਾਲ ਈ ਕਰ 'ਤੀ...! ਤੇਰੀ ਇਕ ਗੱਲ ਸੱਚੀ ਐ...'ਘਰੇਲੂ ਹਿੰਸਾ - ਘਰੇਲੂ ਹਿੰਸਾ' ਦਾ ਰੌਲ਼ਾ ਪਾ ਕੇ ਇਹਨਾਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨੇ ਵਾਕਿਆ ਹੀ ਬਹੁਤ ਘਰ ਪੱਟੇ ਐ...ਇਸ ਦੀ ਆੜ ਥੱਲੇ ਈ ਤਾਂ ਇਹ ਗੌਰਮਿੰਟ ਤੋਂ ਲੱਖਾਂ ਡਾਲਰ ਲੈਂਦੇ ਐ...! ਖ਼ੈਰ, 'ਦੁਖੀਆ ਸਾਹਿਬ' ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਵੱਲੋਂ ਸਲਾਮ ਆਖੀਂ...ਰੱਬ ਉਹਨਾਂ ਦੀ 'ਆਤਮਾਂ' ਨੂੰ 'ਸ਼ਾਂਤੀ' ਬਖ਼ਸ਼ੇ!
ਤੇਰਾ ਬਾਈ,
ਸ਼ਿਵਚਰਨ ਜੱਗੀ ਕੁੱਸਾ
ਲੰਡਨ
Post a Comment